Lo pavot dins la nivola : 431 poesias d'Emily Dickinson

Ce que dit l'éditeur

Libre de pòcha, companh de viatge, mas decò pichòta antologia, aqueste libre presenta un recuelh de 431 poesias chausias d'Emily Dickinson (1830-1886), una granda poetessa americana, que menet una vita solitària en cerchant sensa sosta, a travèrs la contemplacion de la natura e l'introspeccion, çò que s'estrema darreire l'aparença dal mond, çò qu'es universal.

Après sa mòrt foguet publicat un recuelh de 1775 poesias, un messatge liurat a de mans que, per sa mesma volontat, resteron invisiblas a la majora part de si contemporans. Malgrat aquò, l'istòria a volgut que de novàs mans l'agantesson e de segur la Dickinson auria pas jamai pensat que aquel messatge un jorn auria ressonat en occitan.

« Una grasa de lava a chasque instant / me semelha de poar / un cratér puei contemplar / en cò miu lo Vesuvi ». Es dedins nos que chal cerchar e la poesia d'Emily Dickinson nos buta derant nòstra presença, nos achara e nos exòrta embe luciditat e de bòts ironia a cerchar çò que sem, a ren voler « qualquaren de menc de la vastitat ». Decò nos polem l'escotar, aüra, « pas pus luenh d'aicí ».

... a milas legas del romantisme que caracteriza son epòca, Dickinson inventa en solitària la modemitat. Sos mots son precises, ciselats ; decortica lo mond e lo perceb encara melbor que lo percor al dedins de son còs, de tota son « amnaen incandescencia ».
Aurelia Lassaque